Açıklama: selamunaleykum bır konuda musgulde kaldım cevap bulamadım Senden fetva isterler. De ki: “Allah, babasi ve çocugu olmayan kimsenin mirasi hakkindaki hükmü şöyle açikliyor: Eger çocugu olmayan bir kimse ölür de onun bir kizkardeşi bulunursa, biraktiginin yarisi bunundur. Kizkardeş ölüp çocugu olmazsa erkek kardeş de ona vâris olur. Kizkardeşler iki tane olursa (erkek kardeşlerinin) biraktiginin üçte ikisi onlarindir. Eger erkekli kadinli daha fazla kardeş mevcut ise erkegin hakki, iki kadin payi kadardir. şaşirmamaniz için Allah size açiklama yapiyor. Allah her şeyi bilmektedir. Varsayalim ki, bir adam öldü ve geride üç kiz evlat, bir ana, bir baba ve eşini birakti.. Yukaridaki ayetlere göre miras paylaşimi şöyle olacaktir:
Üç kiz evlata mirasin 2/3`ü, ana ve babanin her birine 1/6, karisina 1/8 kalacaktir.
Bu durumda, matematik yapalim:
(2/3)+(1/6)+(1/6)+(1/8)= 27/24 = 1,125 bulunur! (1,0 olmasi gerekirdi!..)
Burada da, miras paylaşiliyor, paylar toplaninca, mirastan daha büyük, %25 daha büyük çikiyor!.
Yani, miras paylaşildigi zaman herbir mirasçinin aldiginin toplami, mirastan fazla çikmaktadir!..
bunlar ılhan erseverden dıger tum bulgularını kurandan curuttum ama bunu yapamadım yardım edermısınız sımdıden ALLAH RAZI OLSUN
Yazdığınız meallerden yola çıkılırsa işaret buyurduğunuz tutarsızlık ve çelişkiyle karşılaşılır. Üstelik bize yolladığınız mealde de Nisa 12 ile 176 ayetteki “kelale” sözcükleri bir birinden farklı anlamlarda gösterilmiş. Birinde (babasi ve çocugu olmayan kimsenin) birinde de (anababasi ve çocuklari bulunmadigi halde (kelâle şeklinde). Görüldüğü üzere bir surenin iki ayetindeki aynı sözcük iki ayette birbirinden farklı olarak çevirilmiştir. Bize ilettiğiniz bu konu dindeki dilin önemini göstermektedir. Dil bozulursa Din bozulur. Şimdi gelelim işin aslına:
Kelale
“Kelâle” sözcüğü, “yürümekten yorgun düşme, aciz olma, yorgunluktan kuvvetin gitmesi” anlamlarındaki “kll” fiilinin mastarıdır. Kesici yerleri işe yaramaz hale gelmiş bıçak ve kılıca, kimsesiz, desteksiz kalmış yetime ve hamile olduğu dönemde saldırganlığını yitirmiş yırtıcı hayvana da “Kell” denir. (Lisan ül Arab c. 7, s; 713-717, Tac ül Arus; c. 15, s.659-663, Zemahşeri c. 1, s; 510)
Bu Türkçemizdeki “kelerme, kelleşme” sözcüğünün tıpatıp anlamıdır. “Kel” sözcüğü dilimize farsça’dan (aslında Farsça’ya Arapça’dan geçmiştir.) “saçı dökülmüş” anlamıyla girmiş olsa da dilimizde “kel” sözcüğü mecazen “zayıf düşmüş, cılız” anlamında da kullanılır. Her ne kadar TDK’da “kelerme” sözcüğü henüz gözükmese de Anadolu’da “yıpranmış, zayıf düşmüş” şeylere “kelermiş” denir.
“Kll” kökünden türeme sözcükler Kur’an’da üç yerde yer alır: Nisa; 12, 176’da “kelale” olarak; bir de Nahl; 76’da “kell (zayıf, güçsüz olduğundan yük haline gelmiş)” anlamında yer alır.
Bu sözcük “dıştan kuşatma (yakın kimsesi olmadığından uzak olanların mirasçı olması)” anlamıyla da açıklanabilirse de buna aslında lüzum yoktur. Sözcüğün vazı’ anlamı yukarıdaki naklettiğimizdir.
Bu sözcük miras hukukunda yüzeysel ve mesnetsiz rivayetlerdeki nakillere göre ele alınmış bunun sonucunda da işin içinden çıkılmaz, çelişkiye uzanan bir durum ortaya çıkmıştır. Genellikle “kelale” sözcüğünü “mirasta validi ve veledi olmayan” olarak ele almışlardır. “Valid” sözcüğü yapı olarak “baba”yı, “veled” sözcüğü “erkek çocuğu” ifade eder. O nedenle uzun zamandan beri yapılan çevirilerde “babasız ve çocuksuz” anlamı ile ifade edilmiştir.
Aslında örfte “valid” sözcüğü hem anayı babayı “veled” sözcüğü de hem kız hem oğlan çocuğunu ifade eder. Kur’an’da ana-baba ifadesinin “valideyn”; oğlan çocuk-kız çocuk ifadelerinin “veled, evlad” sözcükleriyle kullanıldığını onlarca ayette görmek mümkündür.
Aslında örfte “valid” sözcüğü hem anayı babayı “veled” sözcüğü de hem kız hem oğlan çocuğunu ifade eder. Kur’an’da ana-baba ifadesinin “valideyn”; oğlan çocuk-kız çocuk ifadelerinin “veled, evlad” sözcükleriyle kullanıldığını onlarca ayette görmek mümkündür.
Kutrub: “el Kelaletü ismün limaada ebeveyni ve l ah (kelale, ana-baba ve kardeşin dışındaki şeylerin adıdır)” der. Yani “anasızlık-babasızlık ve kardeşsizlik” der. (el Müfredat s; 437) Görüldüğü üzere Kutrub, anayı sözcük anlamına katarken bu kez çocukları dışlamıştır.
Rivayet destekli yorumlardan yola çıkılırsa mutlak surette hatalı bir sonuca varılmaktadır. Onun için sözcüklerin öz anlamları dikkate alınmalıdır. Böyle olunca da “kelale”nin anlamı: “Zayıf düşmüş, kimsesiz, desteksiz kalmış” demek olur. İnsan bu duruma ancakeşi, usul ve furuu (eşi, anası-babası ve çocukları; oğlan-kız) olmadığı zaman düşer. Kişiler eş ve usul ve füruuna bakmakla, onu zayıf ve desteksiz bırakmamakla yükümlüdürler. Hatırlanacağı üzere eşe ve usul ve furua işte bu nedenle zekat ve sadaka verilmez, verilemez.
Nisa suresinin 12 ve 176. ayetlerine konu edilen “kelale” hali işte bu haldir. Yani “eşsizlik, anasızlık-babasızlık ve oğlan-kız çocuksuzluk” halidir.
Ayet bu anlamda değerlendirildiğinde bırakın hesapta tutarsızlığı ve Kur’an’da çelişkiyi “kelale” halinde vefat eden kimselerin terekesinden beytülmale (hazineye) de pay kaldığı görülecektir.
Not: bu ciddi konuyu diğer kardeşlerimiz ile paylaşmayı da uygun görerek İsim ve adresinizi saklamak suretiyle sitenin sorular cevaplar bölümünde de yayınlamayı uygun gördüm. Hayırlı çalışmalarınızda başarılar dilerim.
e sitenin sorular cevaplar bölümünde de yayınlamayı uygun gördüm. Hayırlı çalışmalarınızda başarılar dilerim.